In de loop van de afgelopen twintig jaar hebben we in vier reizen acht Afrikaanse landen bezocht. 
                                    De eerste reis was naar Kenya en Tanzania in 2004, de tweede naar Marokko in 2007. De derde reis was naar Zambia, Botswana, Namibië en Zuid-Afrika in 2008 en in 2012 naar Madagascar. De voorlopig laatste is in 2024 naar Egypte geweest.
 Tussen al deze landen zijn grote culturele en politieke verschillen, alle acht hebben ook iets gemeen. In al deze landen leven mensen afkomstig van diverse stammen samen waarbij ze lang niet allemaal even gelijk zijn. Vaak is er één stam die de andere stammen in het land politiek en cultureel onderdrukken, er is duidelijk een hiërarchische volgorde. 
Op onze Egypte reis hoorde we dat een paar rijke families de dienst uitmaken in dat land, ze overheersen politiekelijk het land en de maatschappij. 
Zuid-Afrika bezit daarbij een uitzondering positie. Hier waren het de blanken als overheersende “stam”. Nadat deze hun politieke macht overgaven aan de oorspronkelijke bevolking is er veel veranderd, al is Zuid-Afrika in de grote steden nog steeds standaard Europees, oftewel een sterke individualistisch ingestelde samenleving. Op het platteland bestaat de oude stammencultuur nog steeds, men zorgt voor elkaar.
Ons bezoek aan Kenia en Tanzania in 2004 was ons eerste bezoek aan dit schitterende continent. Deze reis ging in drie weken van Nairobi naar het noorden tot aan het Samburu National Park. Daarvandaan via verschillende locaties en door de East African Rift naar Mt Elgon. 
 Vanuit Mt Elgon zijn we zuidwaarts gegaan met een stop in het Kakamega forest. 
 Vanuit Kakamega zijn we naar het Victoria meer gegaan en vandaar naar het hart van de Serengeti. Na de Seregeti zijn we richting de Ngorongoro crater gegaan en door naar Arusha. Als laatse attractie is een deel van de groep naar de Kilimanjaro gegaan en hebben geklommen naar 2200m hoogte. De reis eindigde weer in Nairobi.....
De reis naar Marokko in 2007 was kort, het was acht dagen. Toch hebben we in deze acht dagen veel gezien. De reis begon en eindigde in Casablanca. Na aankomst in Casablanca zijn we via Meknes en Fes zuidwaarts langs het voor Atlas gebergte gereden tot vlak bij Marrakesh. Daar zijn we via de hoogste pas in het Atlas gebergte naar het oosten gereden. We hebben daarbij de rivier Draa gevolgd tot in de Sahara.Vanuit de Sahara zijn we via een zuidelijke pas in het Anti-Atlas gebergte teruggereden naar dezelfde pas in het Atlas gebergte. Deze reis hebben we afgesloten in Marrakesh alvorens de nachtvlucht terug te hebben genomen naar Europa.....
                                In 2008 hebben we in drie weken een Overlander tour gemaakt van Zambia via Botswana en Namibië naar Zuid-Afrika.
 In deze drie weken zijn we bij de Victoriawatervallen geweest en hebben geraft op de Zambezi. We zijn in de Okavango delta geweest en bij de grens van Namibië en Angola. Vanuit dit punt zijn we naar de Etosha gegaan en door naar Swakopmund.
Na Swakopmund zijn we door de Namib woestijn naar het zuiden gegaan. Daarbij zijn we bij Solitaire, Sesriem, Fish river canyon en Orange Rivier geweest. Hiervandaan zijn we doorgereden naar Kaapstad en boven op de Tafelberg geweest..... 
Onze reis naar Madagascar in 2012 is een van onze mooiste reizen buiten Australië geweest. Dit komt enerzijds door het fantastische landschapen anderzijds door de groep. In Madagascar hebben we een vier weken rondrit gemaakt. Daarbij gevaren op de Tsibihirina rivier, een bezoek gebracht aan het Tsingy NP, overnacht tussen de locals in Ifaty. Gewandeld in het Isalo NP, bezoek gebracht aan Fianarantsoa, Ranomafana NP, Ambositra, Andasibe NP. Deze is afgesloten met een bezoek aan Canal de Pangalenes en Île St Marie.....
In oktober 2024 hebben we een reis naar Egypte gemaakt. We hadden al lang het idee om weer eens naar Afrika te gaan maar het komt er vaak niet van of het idee zakt weer weg. Vrienden van ons waren eerder in 2024 naar Egypte geweest en dat heeft het idee weer wakker geschud.
In een week tijd hebben we de piramiden van Gizeh bij Caïro gezien en een Nijl cruise naar Aswan gemaakt met een bezoek aan diverse tempels waaronder de complexen bij Luxor, Vallei der Koningen, Edfu, Kom Ombo en Abu Simbel. 
Nooit geweten dat er niet één Aswan dam is maar twee, waar over de Aswan dam wordt gesproken bedoelt men altijd de hoge Aswan dam, de Engelsen hebben veertig jaar eerder de lage Aswan dam gebouwd...... 
In webpagina’s van de verschillende reizen plaatsen we tracks van de route die we op die reis hebben afgelegd. Vanaf onze Zambia-Zuid Afrika reis in 2008 hadden we daarvoor een GPS tracker bij ons, de Garmin 60CSx. Deze hebben we gebruikt tot onze reis in 2015 naar Australië en is vervangen door Garmin GPSMap 64s.
In 2004 zijn we naar Kenya en Tanzania geweest. Na enig onderzoek hebben we besloten om georganiseerd te gaan en Djoser bleek een geschikte te organisatie te zijn om mee te reizen. Wij wilden namelijk zowel iets van de natuur als van de cultuur van de landen meemaken. Dat is zeer goed gelukt. 
 De reis naar Kenia en Tanzania is een reis van 24 dagen geweest met Nairobi als start- en eind punt.
                                
                                    Tijdens deze reis hebben we overnacht tussen de olifanten, nijlpaarden en leeuwen maar ook op plaatsen tussen de lokale bevolking waar je met een hotel of lodgetocht nooit komt. Met enige voorzichtigheid gaat dit verbazingwekkend goed, het is een hele gewaarwording om in de nacht wakker te worden door het geblaas van de nijlpaarden of het gebrul van de leeuwen. 
Tijdens deze reis kwam zowel natuur als cultuur gelijk aan de orde. Je ziet dat er in Kenia en Tanzania grote verschillen bestaan tussen rijkdom en armoede. Een klein deel van de bevolking heeft het "voorrecht" op een "westerse stijl" van leven en, op een uitzondering na, bedrijven ze een postkoloniale onderdrukking van dat deel van de bevolking die het minder goed heeft. Vooral in de grote steden en wel buiten de krottenwijken hebben de bewoners naar Afrikaanse begrippen een goede huisvesting en levensomstandigheden, al bestaan er wel grote verschillen tussen de steden. Wat opviel is dat er buiten de grote steden een grote saamhorigheid is tussen de kleine groep niet-Afrikanen en de lokale Kenianen en Tanzanianen. De niet-Afrikanen zetten zich sterk in voor het verbeteren van de levensomstandigheden en opleiding van de lokale bevolking 
                                In het kort ging de reis van Nairobi naar het noorden tot aan het Samburu National Park. Vandaar zijn we richting het westen gereisd tot Mount Elgon. Dit is een uitgedoofde vulkaan op de grens met Oeganda. De rit door de African Rift Valley is overweldigend mooi. 
                                    Vanuit Mount Elgon zijn we richting het zuiden gegaan, nog even gestopt bij het laatste stuk tropisch regenwoud van Kenia alvorens de grens met Tanzania over te gaan. In Tanzania is een rustdag ingelast bij een bungalowpark aan het Victoria meer. Dit bungalowpark is opgezet door drie Nederlanders. Vanuit het bungalowpark zijn we Serengeti ingereden, met twee overnachtingen op een volledig open natuurcamping. In de nacht hoorde we de leeuwen op een afstand van een paar honderd meter tekeergaan. 
                                    Na een toer door de Ngorongoro Crater (een caldera gevormd bij een vulkaanuitbarsting) richting Arusa gegaan. Daar heeft een deel van de groep de Kilimanjaro beklommen tot 2700 m. Op de laatste avond gegeten in de Carnivore in Nairobi, dit is een van de toprestaurants van de wereld.
                                
                                In 2007 hebben we een andere wens in vervulling gebracht, namelijk het reizen door de grootste woestijn op aarde. Deze reis hebben we opnieuw met Djoser gedaan. De gehele groep had maar een doel en dat was het aanschouwen van de Sahara.
                                    Er was veel verbazing dat er maar zo weinig zand in de Sahara is. In tegenstelling tot wat door velen gedacht wordt bestaat een woestijn niet alleen uit zand. De Sahara bestaat voor 20% uit zand en de rest uit rotsen en oases. Een woestijn kan ook uit heel veel elementen bestaan, zoals: zout, ijs, zand, rotsen, water. De definitie van een woestijn is dan ook een gebied waar de verdamping vele malen groter is dan de neerslag.
Op deze reis hebben we ook genoten van de Marokkaanse cultuur, deze is heel anders dan wat we in Nederland denken te weten. In Nederland zien we Marokkanen als luidruchtige, schofferende lastige mensen die zich niet willen aanpassen. Dit is een groot vooroordeel en gebaseerd op het feit dat men niet wil inzien dat de Nederlands-Marokkaanse jeugd totaal geen vertegenwoordiger is van de Makreb cultuur in Marokko.
                                    Ons advies is, “ga naar Marokko en ontdek dat je vooroordeel nergens op gebaseerd is”.
                                Wij hebben en rondreis gemaakt langs Fez, de Sahara en Marrakesh. De Marokkanen zijn heel nieuwsgierig waarom je naar Marokko komt. Er is wel een groot verschil in de mensen westelijk van de Atlas en oostelijk van de Atlas. Aan de westkant is men sterk Europees gericht met een levensstijl die Spaans is ingesteld. Aan de oostkant is men veel meer Afrikaans ingesteld.
                                    De reis in Marokko heeft Casablanca als begin- en eindpunt gehad. Vanuit Casablanca zijn we richting Fez gegaan. Vanuit Fez naar het zuiden tot bijna in Marrakesh waarna we het Atlasgebergte zijn overgestoken. Er is een groot verschil in landschap en cultuur tussen de west en de oostzijde van het Atlasgebergte. In het westelijke, vruchtbare deel wonen voornamelijk de afstammelingen van de Arabieren, terwijl in de Atlas en het gebied tot aan de Sahara de afstammelingen van de oorspronkelijke bevolking, de Berbers, wonen. Na de oversteek over het Atlasgebergte en de Anti Atlas zijn we in de Sahara doorgereden tot vlak bij de grens met Algerije. Via een zuidelijker pas in het Anti-Atlas gebergte zijn we weer teruggegaan richting Marrakesh om vandaar terug te reizen naar Casablanca. 
                                In 2008 zijn we weer terug gegaan naar Afrika. Nu ver ten zuiden van de evenaar. We hebben een trucksafari gemaakt van de Victoriawatervallen naar Kaapstad. Onderweg zijn we bij Chobe National Park, Okavanga swamps, Etosha salt pans, Skeleton coast, Sossus vlei, Fish River canyon en Orange rivier geweest. We hebben geraft op de Zambezi, overnacht in een KhoiKhoi hut, geslapen tussen de leeuwen en olifanten in de Etosha en Okavango swamps.
                                    Zambia is een oude Engelse kolonie, op het moment is dit een van politiek stabielste landen van Afrika met vaak hoogopgeleide mensen en een goede levensstandaard.
                                    Botswana is een land dat uit eigen beweging aan de Britse kroon heeft gevraagd om een protectoraat te worden. Men vreesde de expansie drift van het toenmalige Rhodesië.
                                    Namibië is een voormalige Duitse kolonie die in de eerste wereldoorlog door troepen uit Zuid Afrika is bezet. Pas aan het einde van de twintigste eeuw, na vele jaren van onafhankelijkheid strijd, is het een zelfstandig land geworden. In diverse plaatsen herken je de Duitse cultuur en spreekt men Duits. 
De Namibwoestijn is 60 miljoen jaar oud en daarmee de oudste woestijn ter wereld.
                                    Zuid Afrika is een Engelse kolonie geweest en na het besluit van de Engelse regering om het land zijn onafhankelijkheid te geven heeft de blanke bevolking de macht gegrepen. De blanke bevolking was en is in de minderheid en pas na een strijd van tientallen jaren heeft de oorspronkelijke bevolking het recht tot zelfbestuur en zelf beschikking gekregen.
                                De reis van Zambia naar Zuid Afrika is vanaf de Victoria watervallen via de Okavango delta naar het Etosha National park gegaan. Vanuit het Etosha National Park zijn we richting de kust van de Atlantische Oceaan gegaan om dan richting Kaapstad te reizen.
                                    Vanaf de voet van de Victoria watervallen zijn we aan het raften geweest over 10 stroomversnellingen. In de Okavango delta zijn we met mokoro's (boomkano's) de delta ingegaan en hebben drie nachten op een van de eilanden overnacht. In het Etosha National Park hebben we meerdere gamedrives gemaakt. Aan de Atlantische kust zijn we vanuit Swakopmund op zoek gegaan naar walvissen en de walvissen naar ons. In het zuiden van Namibië hebben we boven een van de grootste canyons van de wereld gestaan en op de grens van Zuid Afrika en Namibië hebben we in de Oranje rivier, de rivier met de meeste diamanten in zijn bedding, een aantal illegale grensovergangen gemaakt. Afsluitend hebben we vanaf de Tafelberg op Kaapstad neergekeken.
                                
                                
                                
                                Na onze laatste Afrikareis stond al gauw vast dat onze volgende Afrikareis, Mozambique of Madagascar gaat worden. Uiteindelijk is dit na enig overleg Madagascar geworden. Deze reis is maar voor een klein deel een kampeerreis geworden, namelijk twee overnachtingen bij de Tsiribihina rivier. De andere nachten van deze vier weken reis zijn doorgebracht in hotels, motels en bungalows. We waren daarvoor afhankelijk van de aanwezige kwaliteit die in het algemeen goed was.
                                    In het najaar van 2012 hebben we een maand lang met 18 andere enthousiastelingen rond getrokken op Madagascar. Madagascar is een continent-eiland aan de zuidoost kust van Afrika, hiervan gescheiden door de straat van Mozambique. Het is een uniek eiland met unieke dieren en planten soorten en een unieke menselijke populatiesamenstelling. De eerste mensen zijn in het jaar 800 na christus op Madagascar gekomen. Zij waren afkomstig van de Indonesische archipel en zijn met hun kleine zeewaardige pirogues door de zeestromingen meegevoerd naar het eiland.
                                    Voordat de Europeanen het eiland hadden ontdekt waren er diverse kleine koninkrijken en het grootste deel van de inwoners leefden aan de kust. Het binnenland was voor de dieren. Aan het eind van de 19 de eeuw hebben de Fransen met geweld het eiland onder hun bestuur gebracht, de kustbewoners zijn daarbij massaal het binnenland in gevlucht. Hierdoor en door de invloed van de Fransen is men begonnen om het tropische regenwoud om te hakken. 
                                    Na een korte onafhankelijkheidstrijd hebben de Fransen Madagascar in 1958 verlaten en zoals met zoveel oude Europese koloniën waren de eerste decades een periode van sterke economische achteruitgang. De infrastructuur is zeer matig tot slecht, wonderbaarlijk genoeg is er een zeer dicht mobiel telefoonnetwerk. Een groot deel van de bevolking woont in huizen opgebouwd uit riet, zijn analfabeet en moeten leven van de visvangst en wat het land ze oplevert.
                                Deze reis zijn we begonnen in de hoofdstad Antananarivo, van hier zijn we eerst richting Antsirabe en Miandrivazo gegaan. Hier zijn we op de boot gestapt om drie dagen de rivier de Tsiribihina te volgen tot aan Belo-sur-Tsiribihina. Vanuit deze locatie zijn we over een zeer slechte zand- en modderweg naar Bekopaka gereden voor een bezoek aan het Tsingy National Park. Daarna zijn we weer teruggereden over, de door regen verslechterde, zand- en modderweg om te zorgen dat we van de zonsondergang konden genieten aan de Avenue de Baobab. Het plan was om na één overnachting vanuit Morondava te vliegen naar Tulear. Dit werden twee overnachtingen, waarom? Lees maar op de pagina over Morondava.
                                    Vanuit Tulear zijn we in een grote boog teruggegaan naar Antananarivo, onderweg zijn we gestopt bij diverse leuke dorpen, interessante locaties en goede hotels. Dit was de tweede keer dat we in Antananarivo zijn geweest, hiervandaan zijn we naar het oosten gegaan tot aan de kust. Onderweg hebben we overnacht in het Ambositra NP waar we de Indri maki hebben gezien, de grootste maki ter wereld. 
                                    Bij de kust aangekomen zijn we naar het noorden gegaan tot aan Soanierana. Hier zijn we met een boot overgestoken naar Île Saint marie voor onze laatste drie dagen in dit fantastische land Madagascar.
                                Na een afwezigheid van 12 jaar zijn we weer naar Afrika gegaan en wel naar Egypte. Het idee om eens een keer naar Egypte te gaan was al heel lang aanwezig, het was er alleen nooit van gekomen. Er zijn zoveel andere landen waar we naar toe wilden. De uiteindelijke doorslag gaf het verslag van vrienden die een Nijl cruise hebben gemaakt, alleen wel zonder de piramides van Gizeh te hebben gezien. Dit was wel een vereiste.
Het is uiteindelijke een Nijl cruise van iets meer dan een week geworden en het is ons uitstekend bevallen. In Oktober 2024 hebben we gevlogen op Caïro, daar zijn we door een zeer vriendelijke gids, woonachtig in Alexandrië, ontvangen. Hij spreekt uitstekend Nederlands, was een zeer open persoon en heeft ons een hele leuke week bezorgd.
We zijn vroeg in de morgen in Caïro geland en voordat we in ons hotel waren was het inmiddels al bijna 5 uur. De eerste twee dagen zijn we in Caïro gebleven. De eerste dag hebben we de piramides van Gizeh, Saqqara en de piramide van Djoser gezien. Op de tweede dag hebben we meerdere uren doorgebracht in het Egyptische museum, dan neer de Koptische wijk en naar een kleurrijke bazaar als afsluiting.
Op de derde dag zijn we vroeg in de morgen naar Luxor gevlogen. In Luxor zijn we gelijk naar de Carnac tempel en de Luxor tempel gegaan en voor de lunch waren we aan boord van onze cruiseboot. De kamer was groot genoeg met een groot raam met zicht naar buiten. De volgende morgen was het zeer vroeg opstaan, om vijf uur zaten we aan het ontbijt. Tegen zes uur zijn we opgehaald naar een bootje om de Nijl over te steken. Op de westoever lagen de luchtballonnen klaar voor een prachtige vlucht met een balloon over de Vallei der Koningen, de tempel van Hatshepsut, de beelden van Memnon en de akkers langs de Nijl. 
                                Na de ballonvlucht zijn we naar de beelden van Memnon gegaan en hebben de Vallei der Koningen bekeken en de Tempel van Hatsjepsut bekeken. Na de laatste zijn we terug naar de cruiseboot gegaan om te vertrekken naar Aswan. De volgende dag zijn we gestopt bij de Edfu tempel. Na dit bezoek hebben we doorgevaren naar Kom Ombo. Daar zijn we niet van boord gegaan. Deze tempel gaan we op de terugweg bekijken.
De dag daarna zijn we inmiddels in Aswan aangekomen waar we de eerste dag de High Aswan dam, de Philae tempel, de onvoltooide obelisk en een parfum en essence winkel hebben bezocht. Aan het einde van de middag hebben we een boottocht op de Nijl gemaakt met een Felucca. Na afloop hiervan zijn we de binnenstad van Aswan ingegaan.
De volgende dag was heel vroeg opstaan, wekker is om half vier afgegaan voor een ruime drie durende rit naar Abu Simbel. Dit tempelcomplex ligt ca 25 km van de grens van Soedan. Om half twee waren we weer terug op de boot. De rest van de dag hebben we doorgebracht op het bovendek. 
De laatste morgen in Aswan hebben we gebruikt voor een bezoek aan een ‘authentiek’ Nubisch dorp. Het bezoek viel ons tegen al was het wel leuk om erdoorheen te lopen. Na de lunch is de cruiseboot vertrokken aan de terug tocht naar Luxor. Bij zonsondergang waren we bij de Kom Ombo tempel en het krokodillen museum. 
                                Bij zonsopgang op de laatste morgen waren we inmiddels in Edfu aangekomen. Hier zijn we niet van boord gegaan omdat we deze tempel al op de heenreis hebben bezocht. Nadat iedereen weer aan boord was zijn we verder gevaren en om elf uur waren we bij de Esna sluis. Het koste een uur om de sluizen te passeren en om half drie zijn we afgemeerd in Luxor. Om half vijf gaan we nog met een boot naar het ‘bananeneiland’ wat geen eiland is. Het is een bananenplantage bij een dorp, we lopen een stukje door de plantage en na afloop krijgen we verse zongerijpte bananen te eten en dat smaakt zo heerlijk.
De volgende morgen is het vroeg opstaan, om zeven uur zijn we op de luchthaven voor de vlucht naar Cairo. Vandaar vliegen we via Wenen terug naar Schiphol.
Deze bootcruise is ons uitstekend bevallen, de boot is uitstekend en het is prachtig om zo rustig langs de oevers van de Nijl te varen. 
In onze pagina’s van de verschillende reizen plaatsen we tracks van de route die we op elke reis hebben afgelegd. Vanaf onze Zambia-Zuid Afrika reis in 2008 hebben we daarvoor een GPS tracker bij ons, de Garmin 60CSx. Deze hebben we gebruikt tot onze 2015 reis naar Australië. Deze is daarna vervangen door Garmin GPSMap 64s. 
 De eerste maakt alleen gebruik van de GPS satellieten van de VS, de tweede gebruikt ook Russische Glonass satellieten en je ziet op het moment de eerste GPS trackers op de markt komen die het Europese Galileo systeem onder steunen, zoals de gloednieuwe Garmin Overlander. 
 Het verschil tussen de drie systemen is voor een GPS tracker niet zo groot, de plaatsing nauwkeurigheid is en blijft 3 meter. Wat wel verbeterd is het gebruik is moeilijk omstandigheden zoals in een nauw dal of in een bos. De Garmin 60CSx had in het deze omstandigheden heel erg moeilijk en achteraf moeten we altijd veel corrigeren. In dat opzicht is de positionering met de GPSMap 64s beter en sneller, iets dat welk begrijpelijk is want deze GPS tracker werkt met signalen van 30 satellieten van beide systemen.
Onze laatste aankoop is de Montana 700i met Inreach, behalve dat dit een hele goede GPS van Garmin is, is de Inreach functionaliteit van groot belang als je in nood bent. Hiermee zijn we namelijk altijd bereikbaar en kunnen zelf via de SOS knop om hulp vragen indien nodig. Het ondersteunt standaard SMS en text berichten, geen spraak en is daarop geen vervanger voor een satelliet telefoon.
Hoe verwerken we de data van de GPS tracker:
 Achteraf en vaak ook onderweg downloaden we de positie gegevens van de tracker en verwerken deze in de Garmin software. Dat is Mapsource voor de 60CSx en BaseCamp voor de 64s. Mapsource wordt niet meer ondersteunt. Basecamp is gratis en te downloaden vanaf de Garmin website.
Nadat de gegevens van de tracker zijn gedownload controleren we alles en exporteren de gegevens in een KML bestand. Dat is het bestandsformaat van de Google Earth en Map. 
In Google Earth verwijderen we alle overbodige gegevens en scheiden de positie tracker data van de waypoint data. Als laatste stap exporteren we de tracker data als KMZ. Dit is een gezipte versie van een KML-bestand. Nu heeft Google Earth een vervelende bug, de minimale breedte van een track is 2 mm ook al geef je 1mm op. Deze passen we in het KMZ handmatig aan naar 1 mm.
Het resultaat is zichtbaar als je op de bovenstaande button met de map klikt. Dit is een kaart in Google Maps, de tracks zijn te zien als je op “ -Kies een reis- ” klikt.
 
                                Nu de kaarten, je hebt er niets aan als je GPS tracker de route vastlegt zonder dat je weet waar je zit. Daarvoor zijn kaarten nodig. Nu is het fijne van Garmin dat ze gebruik maken van de opensource kaarten van OpenStreetmap. Er zijn diverse websites die kaarten van Europa aanbieden, voor ons zijn de bekendste Free maps for Garmin brand GPS devices en Openmtbmap. 
In de eerste jaren maakten we heel veel gebruik van de eerste site maar tegenwoordig vooral van Openmtbmap en dat vooral omdat zij ook topografische bestanden meeleveren. Niet alle kaarten zijn gratis maar je kan een levenslang abonnement nemen op de kaarten voor een klein luttel bedrag van €90,00. De kaarten worden met de Garmin software verzonden naar de GPS tracker of welk ander Garmin GPS apparaat.